Ritmi Çok İyi Bilen Hapishane Muhabiri Eric Allison 79 Yaşında Öldü

İngiltere’deki son hapishanesinden sonra, yaklaşık 20 yıl boyunca mahkumların tacizlerini açığa çıkardığı The Guardian için hapishane hayatı hakkında yazmaya başladığında keskin bir dönüş yapan eski bir kariyer suçlusu olan Eric Allison, 2 Kasım’da Manchester’da öldü. 79 yaşındaydı.

Kızı Kerry Allison, sebebinin ikincil kemik kanseri olduğunu söyledi.

Bay Allison, yaklaşık 50 yıl boyunca suçlu bir hayat sürdü ve bu sürenin yaklaşık üçte birini banka soygunu, hırsızlık, sahtecilik, kalpazanlık ve dolandırıcılıktan hapishanelerde geçirdi. Hayatın heyecanından ve risk almasından keyif aldı.

“Görüyorsun, ben bir suçlu olmayı seçtim, istersen gönüllü olurum.” geçen yıl The Guardian’da yazdı. “Suçla iç içeydim, yaptığım işten zevk alıyordum ve şu atasözüne isteyerek katıldım: ‘Zamanını yapamıyorsan, suçu yapma.’ Buna göre, iş yerinde hatalar olduğunda ve sonunda slammerde kaldığımda, bunu mesleki bir tehlike olarak değerlendirdim.”

Ancak 2003’te odak noktası değişti. Dolandırıcılıktan cezasını tamamladıktan sonra yeni bir yön ararken, The Guardian’da hapishane raporlama işi için bir ilan okudu. Gazete, takma adla köşe yazan bir çifte katilin yerine eski bir hükümlü arıyordu.

“Cezaevleri hakkında yazabilen ve bunu içeriden bilen birini nasıl bulabilirsin?” Alan Rusbridger, O sırada gazetenin genel yayın yönetmeni bir telefon görüşmesinde söyledi.

Bay Allison, 500 kelimelik bir makale yazdı ve hapishanede kaldığı süreyi listeleyen özgeçmişini sundu. İşe alınacağını düşünmüyordu, sadece gazeteye İngiliz hapishane sisteminin hastalıklarını anlatabileceğini düşünüyordu.

Görüşülen ilk dört kişi Bay Rusbridger’ı etkilemedi. Ve Bay Allison da ilk başta onu bunaltmadı.

Bay Rusbridger, “Biraz yıpranmış, yenilmiş ve zincirleme sigara içiyor gibiydi,” diye hatırladı. “Ama konuşmaya başlar başlamaz merak ve kavga dolu görünüyordu.”

Bir uyarı ile onu işe aldı. “‘Bak Eric, biraz risk alıyoruz çünkü biri senin hala suç işlediğini öğrenirse bu bizim için çok utanç verici olur, bu yüzden doğru yola gideceğine söz vermelisin’ dedim.” Rusbridger anlattı. “Bana o sözü verdi ve tuttu.”

Bay Allison’ın zaten hapishanede yazdığı makalelerde bilediği bir yazma yeteneği vardı. Irkçılıkla Mücadele Edin! Emperyalizmle Savaşın!Devrimci Komünist Grup tarafından yayınlanan bir gazete.

Ve bir özgürlük esnemesi sırasında Nicki Jameson ile bir kitap üzerinde işbirliği yaptı, “Strangeways: Ciddi Bir Rahatsızlık” (1995), Bir zamanlar Strangeways olarak bilinen ve 1990’da neredeyse bir ay süren isyanlara yol açan Manchester Hapishanesindeki bakımsız koşullar hakkında.

The Guardian için 19 yıllık muhabirliği sırasında Bay Allison, mahkumlar, eski mahkumlar ve aileleri arasında güven inşa etti.

Kerry Allison bir röportajda “Telefonu her zaman açıktı,” dedi. “Çünkü savunduğu insanlar genellikle oldukça çaresizdi. Ağlayan anneleriyle telefonda vakit geçirdi.”

Bay Allison’ın raporları, İngiliz hapishanelerinin genellikle haksız ceza kazanları olarak rahatsız edici bir portresini çizdi.

Bir ifşa, hamile mahkumlar hakkında polis karakolları, mahkemeler ve cezaevleri arasındaki uzun yolculuklarda mahkûmların “ter kutuları” dediği sert koltuklu ve emniyet kemeri olmayan araçlarda mekik dokulması bu uygulamada bir değişikliğe yol açtı. Uzun metrajlı bir muhabir ve sık sık birlikte çalıştığı Simon Hattenstone ile yaptığı çalışma, Medway eğitim merkezi bir güvenlik şirketinin hapishaneyi yönetme sözleşmesinin kaybedilmesine yol açtı. Cinsel istismarla ilgili yaptıkları soruşturmada Medomsley Gözaltı Merkezi 1.000’den fazla eski mahkumun taciz suçlamasıyla ortaya çıktığı bir soruşturma başlattı.

2013 yılında, Bay Allison ve Bay Hattenstone Uluslararası Af Örgütü medya ödülü kazandı Medomsley soruşturması için insan hakları gazeteciliği için. Ve geçen ay, ölümünden sonra, Bay Allison, ABD’nin olağanüstü gazetecilik ödülünü kazandı. Ceza Adaleti İttifakı yargılanırken veya yargılanmayı beklerken gözaltında ölen mahkumları rapor etmek için Bay Hattenstone ile yeniden bir araya geldikten sonra; biri kendini öldürdü intihar nöbetindeyken

Raporlarında, İngiltere ve Galler’de son on yılda gözaltında ölen mahkumların yaklaşık üçte ikisinin bir noktada intihar ve kendine zarar verme riski altında olduğunun belirtildiğini keşfettiler.

Bay Hattenstone bir e-postada, “Eric ile ilgili ilginç olan şey, geçmişteki tüm suçlu arkadaşlarını hâlâ elinde tutması ve inanılmaz bağlantıları olmasıydı” dedi.

Bay Allison, hayır kurumlarıyla çalıştı ve Mahkumlar için Danışma Hizmeti, mahkumların yardım isteyen telefon görüşmelerini alan. Hizmetin yöneticisi Lubia Begum-Rob bir telefon görüşmesinde “İşinde ve özel hayatında bir aktivistti” dedi. “Bu onun varlık nedeniydi.”

Eric Allison, 2 Aralık 1942’de Manchester’da doğdu. Babası Alfred bir fabrika mühendisiydi ve annesi Nellie (Welsby) Allison, yarı zamanlı işlerde çalışan bir ev hanımıydı.

Eric’in başı erken belaya girdi. 11 yaşında, o ve iki arkadaşı bir komşunun evine girdiler ve bir kavanozdan bozuk para çaldılar.

“Ben her zaman oldukça otorite karşıtıydım” The Justice Gap’e söyledibir hukuk ve adalet dergisi, 2014. “Biri bana bir şey yapmamı söyleseydi, onu yapmamak için elimden geleni yapardım.”

Yıllar boyunca masalarda garsonluk yapmak gibi birkaç yasal işi oldu ama her zaman suça geri döndü. Hapishanede, tacizlerden şikayet etmesi bazen hücre hapsine girmesine neden oldu ve diğer mahkumların serbest bırakılma çabalarına yardım ettiği biliniyordu.

Guardian işi, ona cezaevlerindeki vahşet ve kötü koşullar hakkında haber yapabileceği bir platform sağladı. Bir sütunda kınadı Bir zamanlar hapis yattığı Londra’daki Brixton Hapishanesindeki koşullarırkçı bir kurum olduğuna inanarak.

Köşe, başka bir hapishanede beklenmedik bir şekilde karşılaştıklarında Bay Allison’la yüzleşen o sırada hapishane müdürü John Podmore’u kızdırdı.

Bay Podmore bir telefon görüşmesinde, “Uzun boylu ve hantalım ve yarı tehdit edici bir şekilde onun üzerine eğildim ve ‘Alaylara tekme attığın için teşekkürler’ dedim” dedi. “‘Rica ederim’ dedi, sonra beni görmezden geldi.”

Ancak Bay Allison kaba davrandığını kabul etti ve ertesi gün Brixton’a bir ziyaret ayarlamak için Bay Podmore’u aradı. Mahkumlar, personel ve Bay Podmore ile konuştu ve hapishanedeki iyileştirmeler hakkında olumlu bir makale yazdı.

“Şüpheciyim ama gerçekten etkilendim” Bay Allison, The Guardian’da yazdı.

Kızı Kerry’ye ek olarak, başka bir kızı Caroline Allison tarafından hayatta kaldı; beş torun; erkek kardeşleri Walter ve Tommy; ve ayrıldığı karısı (adının açıklanmasını istemedi).

The Guardian’ın Kuzey İngiltere editörü Helen Pidd, Bay Allison’ın dövülen ve adaleti yerine getirmeyen mahkumlarla empati kurduğunu söyledi.

Telefonla, “Sistem ve politika hakkında umutsuzluğa kapıldı, ancak fişini çekmeye devam etti” dedi. “Çok inatçıydı. Asla pes etmedi.”