Katarlılar, Dünya Kupası Ortasında Ülkeye Yönelik Eleştirinin Klişelere Dayandığını Söylüyor

Şarkıcı Rod Stewart’a Katar’da sahne alması için 1 milyon dolardan fazla teklif verildiğinde, bunu geri çevirdiğini söyledi.

“Gitmek doğru değil,” Bay Stewart The Sunday Times of London’a söyledi son zamanlarda, Körfez ülkesi Dünya Futbol Kupası’na ev sahipliği yaptığı için boykot ilan etmek veya Katar’ı kınamak için bir dizi tanınmış kişiyle bir araya geldi.

Geçtiğimiz hafta sonu başlayan turnuvanın başlangıcında Katar, otoriter monarşinin eşcinselliği suç sayması ve göçmen işçilere yönelik iyi belgelenmiş istismar da dahil olmak üzere insan hakları siciline yönelik artan bir eleştiri yağmuruyla karşı karşıya kaldı.

Yine de Bay Stewart, 2010’da Dubai’de veya 2017’de otoriter bir monarşiye sahip olan ve insan hakları ihlalleri iddialarıyla karşılaşan ancak daha başarılı olan Birleşik Arap Emirlikleri’nin yakınındaki Abu Dabi’de performans sergilediğinde böyle bir onaylamadığını dile getirmedi. Batı dostu bir imaj geliştirdi. Bay Stewart, halkla ilişkiler şirketi aracılığıyla bir yorum talebini reddetti.

Bu tür bir uyumsuzluk, Katarlıları her Dünya Kupası’na odaklanan uluslararası spot ışığının parıltısıyla karşı karşıya kaldıklarında giderek daha fazla hayal kırıklığına uğratıyor. Turnuvanın orantısız bir olumsuz haber patlaması yarattığını ve ülkelerinin ve insanların kendilerini modası geçmiş ve klişeleşmiş hisseden, Katar’ın zar zor tanıdıkları bir imajını çizen açıklamalarını doğurduğunu söylüyorlar.

Katarlılar çifte standart çağrısı yaptıklarını söylüyor. Avrupalılar, Katar’ı futbol izleyemeyecek kadar iğrenç buluyorlarsa, neden Katar’dan doğal gaz alıyorlar diye soruyorlar. Neden Katar’a karşı sesini yükselten bazı uluslararası figürler aynısını Birleşik Arap Emirlikleri için yapmıyor?

Ayrıca bir Arap ülkesinde düzenlenecek ilk Dünya Kupası’nın Katarlılar, Araplar ve Müslümanlar hakkındaki klişelere meydan okumasını umduklarını da söylediler.

Bunun yerine, bazen tam tersini yapmış gibi görünüyor.

Katar Emiri Şeyh Tamim bin Hamad al-Thani geçen ay yaptığı bir konuşmada rezaleti “ev sahibi ülkenin daha önce karşılaşmadığı eşi benzeri görülmemiş bir kampanya” olarak nitelendirdi. Bir Alman gazetesine konuşanKatar dışişleri bakanı Muhammed bin Abdulrahman al-Thani, eleştirilerin bir kısmının ırkçı ve kibirli olduğunu söyledi.

Organizatörler, Dünya Kupası için en az 15 bin gazetecinin üç milyon nüfuslu Katar’ı ziyaret etmesinin beklendiğini söylediler. Nadiren küresel haberler yapan bir ülke için raporlama seli ezici oldu. Katarlı yetkililerin turnuvaya ev sahipliği yapmak istemesinin nedeni kısmen buydu. Bu, Katar yöneticilerinin bir zamanlar belirsiz olan ülkeyi önde gelen bir küresel oyuncuya dönüştürmeye yönelik daha geniş, on yıllardır süren çabalarına uyuyor; bu, muazzam doğal gaz zenginliğiyle finanse edilen bir strateji.

Ancak medyanın tepkisi Katar’ın umduğu gibi olmadı. Bir televizyon sunucusu tarafından ülke hakkındaki izlenimleri sorulduğunda, Fransız muhabir yanıtladı, “Bir sürü cami var.” İçinde fotoğraf yazısıThe Times of London, “Katarlılar ülkelerinde kadınları Batılı giysiler içinde görmeye alışkın değiller” diye yazdı ve bu cümle daha sonra değiştirildi. (Aslında, yabancılar Katar nüfusunun yüzde 85’inden fazlasını oluşturuyor ve komşu Suudi Arabistan’ın aksine kot pantolon veya kısa elbise giyen kadınlar nispeten yaygın.)

Katar’da 10 yıl geçirmiş olan Doha Lisansüstü Çalışmalar Enstitüsü’nde gazetecilik doçenti olan Justin Martin, “Tüm Arap ülkelerinde birçok muhabir bir araya geliyor” dedi. “Bu, sefil cehalet ve Oryantalist kinayelerin bir bileşimi.”

Eleştiriyi iyileştirmeye bir davet olarak karşılayan bazı Katarlılar bile, ırkçılık, Oryantalizm ve İslamofobi temelli önyargılarla desteklendiğine inandıkları medyada yer alan haberler karşısında dehşete düştüklerini söylüyorlar.

Bir bir İngiliz tabloidinde makale Katar’ın daha sonra “acımasız” olarak değiştirilen bir referans olan “vahşi” yasalarını kınadı. Rupert Murdoch’a ait TalkTVNispeten küçük bir İngiliz kanalı olan , bir sunucu bir konuğa sordu, “Açıkçası iğrenç olduğunu düşündüğümüz kültürlere ne kadar saygı göstermeliyiz?” Katar’ın LGBTQ insanlara muamelesi hakkında bir bölüm sırasında.

I Love Qatar adlı çevrimiçi bir ziyaretçi rehberi yürüten Khalifa Al Haroon, “En büyük endişem, tüm ırkçılık veya ırkçılığın körüklediği makaleler olarak algılanması nedeniyle kritik sorunlardan uzaklaşıyor” dedi. Ülkesini sevmenin sorunlarını çözmek anlamına geldiğini de sözlerine ekledi ve işçi haklarına gösterilen ilginin olumlu değişimi teşvik ettiğini düşünüyor. Ancak ayrımcılığa uğradığını hissettiği basit tasvirlerden rahatsız olduğunu söyledi.

“Konu tonalite, laf kalabalığı, kullanılan kelimeler olunca problemlere nasıl odaklanabiliriz?” dedi Bay Al Haroon.

Gazetecilik profesörü Bay Martin, haberin bu kadar şiddetli olmasının bir nedeninin, turnuvanın yazdan Kasım’a kaydırılmasının diğer ülkelerin futbol programlarını aksatarak taraftarları ve spor gazetecilerini kızdırması olduğuna inandığını söyledi. Nispeten muhafazakar bir İslam ülkesi olan Katar’da alkolün kısıtlı mevcudiyeti konusunda da “düşmanlık” olduğunu kaydetti.

Times of London ve TalkTV yorum taleplerine yanıt vermedi.

Birçok Katarlı, basmakalıp görüntülerin de zarar verdiğini söylüyor. İngiliz futbol dergisi When Saturday Comes oluşturuldu bir Dünya Kupası duvar tablosu ikisi Körfez Arap kıyafetleri giymiş, biri nakit dolu bir el arabasını iten büyük burunlu adamların tasvirleriyle. Poster, Katar’ın Dünya Kupası organizasyonuna başkanlık eden Hassan Al Thawadi ile yaptığı röportajda Katar’ın sahip olduğu Al Jazeera kanalı tarafından önyargılı tasvirlere bir örnek olarak kullanıldı.

Bay Al Thawadi, “Batı dünyasında nesiller ve çağlar boyunca kökleşmiş basmakalıp bir fikirleri var” dedi. “Genel olarak kavram, uygar olmayan insanlardır ve onlar hakkında olumlu olan tek şey paradır.”

When Saturday Comes’ın editörü Andy Lyons, duvar grafiğinin klişeler üzerinde oynadığı yönündeki önerileri reddetti. Bay Lyons bir e-postada, derginin büyük burunlu “çoğu rakamı çizen” karikatüristi olduğunu ve nakit paranın, Amerikalı müfettişlerin ve FIFA’nın kendisinin turnuvanın ödüllendirilmesinde birden fazla FIFA yönetim kurulu üyesine ödendiğini söylediği rüşvetleri temsil etmeyi amaçladığını yazdı.

Dünya Kupası’na ev sahipliği yapan ülkenin eleştirisi, her turnuvaya değişen derecelerde eşlik eder. Güney Afrika, 2010 yarışması öncesinde güvenlik endişeleri nedeniyle, Brezilya 2014 baskısı öncesinde yolsuzluk ve suç nedeniyle ve Rusya, 2018 versiyonunun başlangıcında siyasi baskı, homofobi ve polis vahşeti nedeniyle karşı karşıya kaldı.

Ancak Katarlılar ve diğer Araplar için, gördüklerinin çoğu, Kuzey Amerikalılar ve Avrupalılar tarafından yüzyıllarca süren zararlı temsilleri birleştirdiği için incitiyor.

Yine de bazı analistler, hükümetin önyargıyı vurgulama çabalarını milliyetçiliği körüklemenin ve dikkatleri suiistimallerden başka yöne çevirmenin bir yolu olarak görüyor. Katar’da siyasi katılım ciddi şekilde sınırlıdır. LGBTQ kişiler bağnazlıkla ve yetkililer tarafından potansiyel olarak kovuşturmayla karşı karşıyadır. Katar’da kadınlar liderlik pozisyonlarına sahiptir, ancak evlenmek veya 25 yaşından önce yurtdışına seyahat etmek için bir erkek vasiden izin almaları gerekir.

Oxford Üniversitesi’nde BAE’li bir sosyolog olan Mira Al Hussein, “Son zamanlarda Batı’dan Katar’a yönelik eleştiriyi karakterize eden ırkçı ve Oryantalist imalara karşı öfkemizde haklı olduğumuzu düşünüyorum.”

Ancak Katar ve Körfez ülkelerinin geri kalanının sürekli olarak “acınası bir insan hakları sicili” için manşetlere çıktığı gerçeğini suçlayamayız.

Katar hükümeti göçmen işçiler için korumaları iyileştirirken, aktivistler değişikliklerin yetersiz olduğunu söylüyor. Çoğunlukla Güney Asya ve Afrika’dan gelen savunmasız göçmen işçiler, Dünya Kupası’nı mümkün kılan altyapıyı inşa ettiler. Suistimal ve sömürüyle karşı karşıya kalıyorlar, yetersiz ücret karşılığında yorucu saatler çalışıyorlar – ancak akademisyenler Körfez toplumlarının bu hiyerarşileri yaratan küresel bir sistemde yalnızca bir yer olduğuna dikkat çekiyorlar.

Turnuvanın başlangıcındaki bir dizi olay yardımcı olmadı. Gazeteciler, çekim yapabilecekleri yerlere getirilen kısıtlamalara sinirlendi. Aniden stadyumlarda birayı yasaklama kararı tepkilere neden oldu. FIFA, sosyal adalet kampanyasının bir parçası olarak takım kaptanlarının maçlarda gökkuşağı renginde kol bandı takmasını yasakladı.

FIFA başkanı Gianni Infantino Cumartesi günü Katar’ı Batılı eleştirmenlere saldırdığında, anlatıyı bu bölümlerin bazılarından etkili bir şekilde uzaklaştırdı.

Ancak yorumları bazılarına itici gelse de, Orta Doğu’daki pek çok kişide yankı uyandırdı ve özellikle yaptığı bir söze odaklandı: “Bence biz Avrupalılar son 3000 yıldır dünyanın dört bir yanında yaptıklarımız için, ahlaki dersler vermeye başlamadan önce önümüzdeki 3000 yıl için özür dilemeliyiz.”

Tunus’taki Columbia Üniversitesi’nin Columbia Küresel Merkezi’nin direktörü Youssef Cherif, Katar ve Birleşik Arap Emirlikleri’nin benzer işçi ve insan hakları ihlalleri olduğunu söyledi. Ancak, “Her iki otokrasi de Arapların kalplerine ve zihinlerine ulaşırken, Batı çevrelerinde bunlardan yalnızca biri kazandı ve o da BAE” diye ekledi, farkı Emirates’in “modernist, sevimli, Oryantalist bir marka yaratmasına bağladı. kendileri.”

Katarlı organizatörler, Dünya Kupası’nı ziyaretçilere kendi kültürlerini ve daha geniş anlamda İslam’ı tanıtmak için, başkent Doha’da sergilenen kehanet sözlerinin çevirileriyle kullanmaya çalıştılar. Yetkililer bunun futbol fanatikleriyle dolu bir bölgede düzenlenen ilk Dünya Kupası olduğunun altını çiziyor.

Katar’ın ABD’deki medya ataşesi Ali Al-Ansari yaptığı yazılı açıklamada, “450 milyon Arap için bu, hayatları boyunca asla göremeyeceklerini düşündükleri bir şey” dedi.

Al-Ansari, “Bu Dünya Kupası’nın başarısı, az sayıdaki Avrupa ülkesinde maalesef ön yargılarından kurtulamayan bazı kişi ve grupların bunu nasıl algıladıklarıyla ölçülmeyecek” dedi.

Rory Smith raporlamaya katkıda bulundu.