İşçiler, ülkenin on yıllardır gördüğü en kötü tren felaketinden iki gün sonra doğu Hindistan’daki önemli bir demiryolu hattını hızla eski haline getirmek için Pazar günü çalışırken, ezilmiş vagonlar temizlendi ve karmakarışık raylar düzelip yeniden birleştirildi.
Kurbanların aileleri, Odisha Eyaletindeki Balasore kasabası yakınlarındaki enkazın bulunduğu yere ulaşmak için hala mücadele ediyorlardı. Yetkililer, bir elektronik sinyalizasyon sistemindeki arızayı incelerken insan hatasını ve hatta sabotajı göz ardı etmediklerini söyleyerek, kazanın nedenine ilişkin soruşturmayı yoğunlaştırdı.
Sevdiklerinin cesetlerini almak için yapılan çaresiz yolculuk, birçok aile için tren hizmetinin olmaması nedeniyle karmaşıktı, ancak Pazar gecesi geç saatlerde, restore edilmiş raylarda her iki yönde bir miktar demiryolu hareketi başladı. Yetkililer, komşu Batı Bengal eyaletindeki Kalküta şehrinden akrabaları özel bir trenle Odisha’ya taşıyacağını söyledi. Ve Odisha hükümeti, kesintiye uğrayan tren güzergahında ücretsiz otobüs hizmetini duyurdu.
Odisha’nın başkenti Bhubaneswar’daki ana hastaneden kurtarma ve yardım çalışmalarına yardım eden doktor Rahul Kumar, “Bu insanların çoğu fakir ve gelmeleri günler alabilir” dedi.
Üç yollu kazanın nedeni hakkında bilgiler parça parça oldu. Şimdiye kadar bilinenler: Yüksek hızlı bir yolcu treni, Cuma günü saat 19.00 sıralarında park halindeki bir yük treni ile çarpıştı ve raydan çıktı. Arabalarından bazıları başka bir yolcu trenine çarptı ve geriye bükülmüş metal, ezilmiş uzuvlar ve sıçrayan kandan oluşan geniş bir tablo bıraktı.
Hindistan’ın demiryolu ağı, yılda sekiz milyar yolcu taşıyan dünyanın en büyüklerinden biridir. Felaket, Başbakan Narendra Modi’nin üçüncü dönem için kampanyasının merkezine koyduğu ülkenin altyapısını modernize etme çabalarını gölgede bıraktı. Bay Modi’nin hükümeti, altyapıyı genişletmeye yönelik yatırımlarını sık sık kamuoyuna duyurdu, ancak yakın tarihli bir resmi denetim, bütçelerde göze çarpan bir dengesizlik olduğunu kaydetti.
Denetim, Hindistan’ın yeni yarı yüksek hızlı tren filosu da dahil olmak üzere genel harcamaları büyük ölçüde artırırken, 13.000’den fazla trenlik filonun geri kalanı için güvenliğe yaptığı yatırım miktarının azaldığını söyledi.
Hindistan demiryolu bakanı Ashwini Vaishnaw Pazar günü gazetecilere verdiği demeçte, yetkililerin kazaları önlemek için elektronik sinyal sisteminin amaçlandığı gibi çalışıp çalışmadığını araştırdıklarını söyledi. Ancak yetkililer sabotaj olasılığını açık bıraktı ve sorumlu bulunan herkes için ceza sözü verdi. Bakan, demiryolu yetkililerinin ayrıca Hindistan’ın önde gelen soruşturma kurumu Merkez Soruşturma Bürosu’ndan soruşturmayı devralmasını istediğini söyledi.
Demiryolu yetkilileri, özel olarak, siyasi liderlerin yüksek profilli bir soruşturma başlatarak, iyi belgelenmiş bir gerçekten dikkati dağıtmak için günah keçileri aradıklarını söylediler: Hindistan’ın son yıllarda toplu ölümlü demiryolu kazalarının sıklığını azalttığına dair borazanına rağmen. , ülkenin geniş demiryolu ağında güvenliği sağlama işi, derin bir şekilde finanse edilmeye devam ediyor.
Kaza mahalline giden aileler için sevdiklerini belirleme ve sahiplenme süreci yavaş ve travmatikti. Yetkililer, kazada ölen 275 kişiden (yetkililer başlangıçta 288 kişinin öldüğünü söyledi, ancak daha sonra geçiş ücretini revize etti), kazadan bu yana sadece 88 kişinin cenazesinin ailelerine iade edildiğini söyledi. 1.100’den fazla kişi yaralandı.
Pazar günü Odisha’daki hükümet, yaklaşık 100 cesedi Bhubaneswar’daki ana hastanedeki morga taşıdı ve hastanenin kapasitesi dolmuştu. Eyalet hükümeti ayrıca ailelerin kurbanları teşhis etmesine yardımcı olmak için çoğu korkunç durumda olan 160’tan fazla ölünün fotoğrafını çevrimiçi olarak yayınladı.
Kaza mahallinden birkaç yüz metre ötedeki küçük bir okulun koridoruna da yaklaşık bir düzine ceset yerleştirildi. Diğerleri, Balasore’deki bir iş parkında, plastik örtülerle kaplı büyük buz bloklarının üzerinde tutuldu. Ancak sıcakta buzlar hızla eriyordu. Parka ilk ulaşan aileler, kurbanların yüzlerine bir dizüstü bilgisayarda bakmak zorunda kaldı. Sonra sevdikleri birine herhangi bir benzerlik görürlerse daha yakından bakmak için harekete geçtiler.
Trenlerden biri olan Coromandel Ekspresi’ndeki yolcular arasında, Batı Bengal’deki Baliara köylerinden güneydeki Vijayawada kentindeki inşaat işlerine dönen iki arkadaş Debpriya Pramanik ve Budhadeb Das da vardı. Üçüncü bir arkadaş olan Shamik Dutta’yı kendilerine katılmaya ikna etmişlerdi.
Bay Dutta daha önce Baliara’dan neredeyse hiç ayrılmamıştı ama iki arkadaşı onu Vijayawada’da kazanabilecekleri paranın buna değdiğine ikna ettiklerini söylediler.
Ne kadar? Bay Dutta bilmek istedi.
Bay Das, “Bizim gibi insanlar için yeterli,” dediğini söyledi. Bay Pramanik, parayla Bay Dutta’nın ailesine bakmasına yardımcı olabileceğini ekledi.
Coromandel Ekspresinde üç arkadaş, insanların omuz omuza yığıldığı kalabalık bir kompartımanın kapısının yanında durdu. Cuma günü akşam 7’den hemen önce, Bay Dutta tuvaleti kullanması gerektiğini söyledi ve çantalarını arkadaşlarına bıraktı.
Onu canlı olarak son kez görmüşlerdi.
Üç demiryolu görevlisiyle yapılan röportajlar ve diğer yetkililerin basın brifingleri, kazadan önceki anlara ilişkin fikir verdi.
Coromandel Ekspresi, Kalküta’dan yaklaşık 1.250 yolcuyla ayrılmıştı ve Balasore’deki Bahanaga Bazar istasyonunu geçerek saatte yaklaşık 80 mil hızla gidiyordu; orada durmamalıydı. Aynı zamanda, içinde 1.039 yolcu bulunan Yesvantpur-Howrah Süper Hızlı Ekspresi de istasyondan çıkıp ters yöne gidiyordu.
18:55’te, Coromandel aniden ağır demir cevheri taşıyan bir yük treninin park edilmiş olduğu bir döngü yoluna saptı. İlk tren yük trenine çarptığında, yaklaşık 20 yolcu vagonu raydan çıktı – bazıları diğer taraftaki bir çiftliğe fırladı ve diğerleri ikinci yolcu treninin kuyruğuna çarptı.
Delhi’de gazetecilere konuşan iki üst düzey demiryolu yetkilisi, birkaç faktörü kesin olarak belirlediklerini söyledi: Coromandel, Bahanaga Bazar istasyonuna vardığında yeşil bir sinyal almıştı, tren hız yapmıyordu ve kırmızı sinyali geçmemişti.
Rayların, bir trene hangi sinyalin – yeşilin geçmesi, sarının yavaşlaması, kırmızının durması – verileceğini belirleyen bir “kilitleme sistemi” tarafından yönetildiğini söylediler. Anklaşman sistemleri manuel veya elektrikle yönetilebilirken, görevliler istasyondakinin elektronik olduğunu tespit etmişti.
Demiryolu sinyalizasyonundan sorumlu iki demiryolu görevlisinden biri olan Sandeep Mathur gazetecilere verdiği demeçte, “Buna arızaya karşı güvenli bir sistem deniyor, yani daha güvenli tarafta başarısız olacak” dedi.
Müfettişler, döngünün neden açık kaldığını ve ek bir insan gözetimi katmanının başarısız olup olmadığını inceliyorlardı. Yetkililer, kaza mahallinden bir taş atımı mesafedeki sinyal evindeki memurların yanı sıra yaklaşık 500 yarda uzaklıktaki Bahananga istasyonundaki yöneticilerin davranışlarının da soruşturma altında olduğunu söyledi.
Kaza, Hindistan’ın kalbini boydan boya kat eden hızlı trenlerde ucuza seyahat eden milyonlarca göçmen işçi için çok önemli bir ağ olan Güneydoğu Demiryolunda meydana geldi. Yolcuların çoğu – Bay Das, Bay Pramanik ve Bay Dutta gibi – Hindistan’ın daha fakir doğu ve orta kesimlerindendi ve güneydeki daha varlıklı şehirlerde çalışıyordu.
Kaza sırasında, Bay Das bayıldı ve hafif şekilde yaralandı. Bay Pramanik, kırık bir kol ve kafa travması ile ortaya çıktı. Bay Das, Bay Dutta’yı aramaya devam ettiğini, ancak Bay Pramanik’in tedavi gördüğü hastanede olmadığını ve bu yüzden birkaç mil ötedeki bir morga gittiğini söyledi.
Bay Dutta’nın beyaz bir çarşafa sarılı cesedini orada buldu.
Bay Das, arkadaşının yüzünü tanımadığını, sadece trene bindiklerinde giydiği kıyafetleri tanıdığını söyledi.
Bay Das, “Ailesine ne söyleyeceğimi bilmiyorum,” dedi.
Atul Loke, Karan Derin Singh Ve Alex Travelli raporlamaya katkıda bulundu.
Kaynak : https://www.nytimes.com/2023/06/04/world/asia/india-train-crash.html