ENDONEZYA DIŞİŞLERİ BAKANLIĞI, İSRAİL’İN U20 DÜNYA KUPASINA KATILIMINDAN HER İKİ TARAFTAN DA VURUYOR

‘Dışişleri Bakanlığı, İsrail U-20 Dünya Kupası’na Katılıyor Olsa da Filistin’in Bağımsızlığını Destekliyor’bu hafta sonu Endonezya’nın en popüler çevrimiçi haber sitelerinden birinde bir manşet okuyun.

Endonezya, turnuvanın sportif hünerini uluslararası sahnede geliştirmesini umuyor (Kaynak: Shutterstock)

Açıklama, Endonezya Hükümeti’ndeki ender bir bölünmenin kalbinde yatan bir muammayı, yani dışişleri bakanlığının İsrail’in yaklaşmakta olan U-20 Dünya Kupası’na katılıp katılmayacağına kesin olarak ne zaman karar vereceğine dair bir muamma sunuyor.

Dışişleri Bakanı Retno Marsudi’nin ekibinin çok sayıda üyesi, hem kendisinin hem de bakanlığın Filistin davasına olan bağlılığını yeniden dile getirdi.

Endonezya’nın Filistin konusundaki tutumu hiçbir zaman değişmedi ve tutarlı olmaya devam ediyor. Bakanlık sözcüsü Teuku Faizasyah geçen hafta Cuma günü yaptığı açıklamada, Endonezya’nın Filistin halkının davasını tutarlı bir şekilde destekleyen birkaç ülkeden biri olduğunu söyledi.

Ayrıca, Bay Faizasyah’a göre, mesele zaten büyük ölçüde Dışişleri Bakanlığı’nın elinde değildi. Yetkili, FIFA’nın sorumlu organ olduğunu ve katılan takımlarla ilgili kurallara karar verdiklerini savundu.

Görünüşe göre Endonezyalılar farklı düşünüyor. Son haftalarda Retno Marsudi’nin istifasını talep etmek için sosyal medyayı kullandılar; Bakan, halkın havasını yanlış değerlendirmekten ve çekişmeli bir konuda kesin bir karardan kaçınmaktan suçlu bulundu.

Bu kavgada bir köpeğim yok ama Bayan Marsudi’nin yaklaşımı bana yanlış geldi.

FIFA önemli bir uluslararası kurumdur ve turnuvaları, yüksek bir standartta yürütüldüğünde ulus inşa etme etkilerine sahip olabilir. Ancak birlikte çalıştığı ülkelerin dış politikasını dikte etme işinde değildir, olmayı da istemez.

Örneğin İsrail takımı yapmak Bu yaz Endonezya’ya gelirseniz, FIFA kesinlikle oyuncularına ve teknik ekibine adil davranılıp davranılmadığını soracaktır – bu, Endonezya futbol federasyonunun zaten garanti ettiği bir muamele düzeyidir.

Tersine, Dışişleri Bakanlığı kalıcı bir karar alır ve İsrail’in katılımını reddederse, o zaman FIFA hiç şüphesiz hayal kırıklığını duyurur. Bu çok açık; bir kuruluş neden tüm kurucu üyelerinin dahil edilmesi için baskı yapmaz?

Bu şekilde ifade edilirse, Dışişleri Bakanlığı parayı devretmeye çalışmış gibi görünüyor. Ancak sorun şu ki, onu iletecek kimse yok.

Bu gerçeklik bizi doğal olarak asıl meseleye getiriyor: İsrail’in katılmasına izin verilip verilmeyeceği.

Endonezya’da 235.000.000’den fazla Müslüman yaşıyor ve Filistin davasını güçlü bir şekilde hissediyorlar – bu duygu, dini gruplar tarafından bir dizi kınamaya yansıdı.

Yine de İslam’ın Endonezya yaşam tarzındaki merkezi önemine ve modern Endonezya devletinin payandası olmasına rağmen, uzmanlar arasında dinin ülkenin dış politikasını nadiren yönlendirdiği konusunda geniş bir fikir birliği var.

Bunun yerine politika, her şeyden önce seçmenlerin baskın büyüme ve refah arzusu tarafından yönlendirilir – Endonezya’nın İslami çekirdeği tarafından hiçbir şekilde engellenemeyen bir arzu. Kalkınma, 21. Dünya Savaşı öncesi zorluklardan payına düşeni almış bir ulus için de değerli bir amaçtır.^st yüzyılda ekonomik dalgalanma.

Bu bağlamda, Endonezya’nın ekonomik çıkarlarına en iyi şekilde, ülkenin patlayan iç ticareti, yabancı işletmeler için doğal bir ev statüsü ve kültürünün ve insanlarının güzelliği ve sıcaklığının büyütülmesiyle hizmet edileceğini iddia ediyorum.

Bunun büyük bir kısmı yurtiçinde iyi politikalar ve yenilikler tarafından yönlendirilirken, büyüme aynı zamanda yurtdışında ülke çapındaki olumlu algılarla da destekleniyor.

Başka bir deyişle, Endonezya’nın iyi bir itibarı var – bu, günümüzde elde edilmesi zor ve çöpe gitmemesi gereken bir şey.

Yaklaşımım uluslararası konuma odaklanmak olurdu, ancak İsrail’in Dünya Kupası’na katılımıyla ilgili tartışmanın her iki tarafının da iyi niyetle yapıldığını kabul ediyorum.

Artık bu tartışmayı kesin olarak çözmek Dışişleri Bakanlığı’na kalmıştır. Alternatif, yolun ortasında oturmaya devam etmek ve her iki trafik tarafından tekrar tekrar çarpmaktır.

Endonezya’nın uluslararası itibarı tehlikedeyken, umarım er ya da geç bir kaldırıma atlar.

Yazar: Darby Jones