ABD’ye uçan Air India yolcuları Rusya’da mahsur kaldı: ne oldu

Uçuş 173’ün Sokol Havalimanı’na plansız inişi, Kremlin ile Washington arasındaki gerilimin Soğuk Hava’dan bu yana en kötü noktasına tırmandığı bir zamanda, 16 mürettebat üyesi ve düzinelerce Amerikalı da dahil olmak üzere 200’den fazla yolcuyu Rusya’nın Uzak Doğusunda geçici olarak mahsur bıraktı. Savaş.

Ramchandra gibi ABD vatandaşları, hiçbir uyarıda bulunmadan, Washington’u düşman olarak gören bir hükümetin kaprislerine tabi olarak, kendilerini ziyaret etmeyi düşünmedikleri ve Dışişleri Bakanlığı tarafından belirlenmiş bir “seyahat etmeme” bölgesinde sıkışıp kalmış buldular. Washington Post’un haberine göre, işgalden bu yana Rusya, Amerikalıları küçük, hatta hiç olmayan yasa ihlalleri nedeniyle gözaltına aldı ve havacılık yaptırımlarına misilleme olarak Batı yapımı uçaklara el koydu.

Salı günkü olay, dikkatleri yine Rus hava sahasına çekti. Kremlin, savaşın ilk günlerinden beri ABD ve AB uçak gemilerinin kıtalararası ülke üzerinden uçmasını yasakladı ve birçok pilotu Batı ile Asya’yı birbirine bağlayan uçuşlarda uzun, dolambaçlı rotalarda gitmeye zorladı. (Rus havayollarının çoğu Batı hava sahasına girmesi de yasaklanmıştır.)

Hindistan savaş nedeniyle Rusya’yı azarlarken, Yeni Delhi uluslararası yaptırımlara katılmaktan kaçındı ve hala Moskova’dan enerji ve silah satın alıyor. Hintli uçak gemileri, daha kısa uçuş sürelerinin avantajını kullanarak Rus hava sahası üzerinde uçmaya devam ediyor. Air India CEO’su Campbell Wilson, olaydan bu hafta önce Rusya üzerinden uçmaya devam etme kararını savundu ve havayolunun “ulusların bize sağladığı imkanlar dahilinde” faaliyet gösterdiğine dikkat çekti.

Ukraynalı bir hayvanat bahçesi savaştan sağ çıktı. Kakhovka sel onu bitirdi.

Bu, gemideki bazı kişiler için pek rahatlatıcı değildi. 28 yaşında yerleşik bir doktor olan bir yolcu, ABD pasaportunu gizlemek için. Doktor, “Böyle çalıştığını sanmıyorum,” dediğini hatırladı. Adının açıklanmaması koşuluyla konuştu çünkü işvereni medyayla konuşmasına izin vermedi.

Yakında, bunun hızlı bir çözüm olmayacağını öğrendiler. Havaalanı genellikle büyük uluslararası uçuşlara hizmet vermez ve yerel mühendisler onarım konusunda yardımcı olamaz.

Air India, “ücra bir kasaba olan Magadan’da” personeli olmadığını ve Hindistan ve Rus yetkililer ile havaalanındaki yer görevlileriyle “24 saat irtibatımız aracılığıyla bu olağandışı durumda mümkün olan en iyi desteği” verdiğini söyledi.

Uçaktan indikten sonra yolcular çocuklu yetişkinler ve çocuksuzlar olarak iki gruba ayrıldı. Her ikisi de yalnız seyahat eden Ramchandra ve doktor, otobüslere bindirildi ve ufukta karla kaplı dağların olduğu, etrafı Rus muhafızlarla çevrili, çitle çevrili, beton bir okul binasına götürüldü. Doktor bunu tuhaf bir yaz kampına benzetmişti.

Birçok misafir için sadece bir avuç banyo vardı. Basketbol ağları ve futbol toplarıyla tamamlanmış bir spor salonunda, yere serilen şilteler üzerinde uyudular.

Ve ertesi sabah uyandılar, bekledikleri Rusya ile deneyimleyecekleri Rusya arasında kaldılar.

Ramchandra, yerleşkede gönüllü olan yerel Ruslarla karşılaşmasının olumlu olduğunu söyledi. “Batı’da sahip olduğumuz izlenim, ah, o kadar arkadaş canlısı değil vesaire. Ancak yerel halk tamamen farklı” dedi.

Acil servis gönüllüsü olarak tanımladığı bir Rus kadın İngilizce biliyordu ve onu şöyle teşvik etti: “Beni Kaliforniya’ya götürün! Hemen gelmeye hazırım!” hatırladı.

Vize olmadan yolcular yerleşkeyi terk edemezdi. Ancak gönüllüler nazik vekilharçlar olduklarını ve tesadüfi misafirlerinin ihtiyaçlarına karşı duyarlı olduklarını kanıtladılar. Yolcuların telefonlarını şarj edebilmeleri için diş fırçası, atıştırmalık ve uzatma akorları getirdiler. Birçoğunun tıbbi sorunları olan yaşlılarla ilgilendiler.

Kahvaltıda sosisleri çıkardıklarında ve yiyeceklere büyük ölçüde dokunulmadığından -Hindistan’daki pek çok insan et yemiyor- gönüllüler zaten doğaçlama olan menülerini daha vejetaryen dostu olacak şekilde yenilediler.

Air India’dan gelen iletişim şuydu: iki yolcuya göre yetersiz. Mürettebat ortadan kaybolmuştu, ancak 173 sefer sayılı uçuşta bulunan havayolundan bir yönetici bazı bilgiler aktardı. Söylentiler dolaştı, sorular çoğaldı, saatler geçti.

Air India, iletişim endişeleriyle ilgili yorum talebine yanıt vermedi.

Ramchandra zaman geçirmek için dışarıda bir grup yolcuyla voleybol oynadı ama aynı düşüncelere geri dönmeye devam etti: “Benim son oyunum ne? O uçak ne zaman gelecek?”

Doktor, özellikle karanlık olmayan gece boyunca okulu dolaştı. Yılın bu zamanında kuzey Rusya’da güneş sadece birkaç saat batar. “Bu büyük bir fark yaratıyor” dedi. “İç karartıcı falan değildi.”

Eski koltuk arkadaşlarıyla arkadaş oldu, yaşlıların en iyi uyku yerlerini kapmalarına yardım etti ve Telugu dili konuşan yolcular için çeviri yapmaya yardım etti.

Ve sonunda, doktor ortak kalış için garip bir şekilde minnettar oldu. Otel odalarında izole olmak yerine, “hepimiz bu işte beraberiz” gibi hissettirdi.

Ukrayna’daki sel mağdurları, işgalci Rusların yardım göndermediğini söylüyor

Ramchandra, tek tek Ruslarla görüşmenin Ukrayna’daki savaşa bakışını karmaşıklaştırdığını söyledi. “İnsanlar insandır. Günlük yaşamlarını sürdürmek için kendi zorlukları var” dedi. “Savaş sadece arka planda olan bir şey.”

Washington Post, savaşın başlamasından altı ay sonra, büyük ölçüde Kremlin kontrolündeki medya tarafından şekillendirilen Rusya’daki kamuoyunun ezici bir çoğunlukla işgali desteklemeye devam ettiğini bildirdi. Batılıların kamuoyuna açıklanan en son değerlendirmelerinin Mayıs ayı çetelesine göre, savaşın başlamasından bu yana toplamda yaklaşık 360.000 kişi öldü ve yaralandı.

Magadan’da yaklaşık 40 saat geçirdikten sonra, Ramchandra oğlunun törenini Kaliforniya’da yapacak gibi görünüyordu. Yedek uçak nihayet geldi ve Perşembe sabahı Rusya’da yolcular bir kez daha San Francisco’ya gitmek üzere yola çıktı.

Uçak Perşembe günü Pasifik saatiyle gece yarısı civarında indi ve kabin alkışlarla inledi. Günlerce geciktiler – ama tam zamanında.